Into the wild: Dick en Ton op avontuur
Door: tonneke
Blijf op de hoogte en volg Kim
29 Juni 2010 | Nicaragua, Managua
Omdat mijn geliefde ouders hier zijn en mama altijd zo zeurt om een nieuw verhaal op m’n weblog, mag zij nu zelf een verslag schrijven.
Eindelijk horen jullie, familie, vrienden, kennissen en collega’s wat van ons. Ik ga geen reisverslag maken maar gewoon wat belevenissen met jullie delen.
De eerste vier dagen van onze 5-weekse trip hebben wij doorgebracht in Granada, de oudste koloniale stad van Latijns-Amerika. Het hoogtepunt van deze ‘dia’s’ was het weerzien van onze allerliefste dochter. We hebben met haar de stad bekeken, een kerktoren beklommen, gezwommen en bijgekletst. Kim spreekt vloeiend Spaans en heeft het erg naar haar zin in Nicaragua. Na Granada gingen Dick en ik verder met ieder een rugtas om. De koffers werden in Managua (op Kims kamer) gestald.
De Nicaraguaanse bevolking is heel vriendelijk. Ze groeten je met ‘Hola of Buenas’ en je neemt dit vanzelf over. Dick vergist zich af en toe en zegt dan ‘Alah’!
De vrouwen hier zijn heel mooi (m’n lief heeft mazzel). Ze hebben prachtige bruine ogen, lopen gracieus, mooi figuur en hebben schitterend zwart haar, wat ze op allerlei leuke manieren opsteken. De mannen, tja de mannen… ik heb het eens goed bekeken, maar… volgens mij klopt er iets niet. Het is net alsof er genetisch iets mis is gegaan met het onderstel m.a.w. de benen zijn te kort.
Wanneer je op straat loopt moet je heel goed opletten want het stikt hier van de gaten, kuilen, stukken betonijzer, en dan heb ik het over de verharde wegen. Veel wegen zijn onverhard en met een flinke tropische bui, veranderen deze wegen in modderpoelen.
Ook een busreis is een belevenis op zich. Er rijden oude Amerikaanse schoolbussen. De taak van het hulpje van de chauffeur is zoveel mogelijk mensen vervoeren: dus proppen!
Op 1 van onze reizen werd er bij Dick een oud omaatje op schoot geplant. Ze heeft hem de hele weg lachend aangekeken, 3 tanden had ze in haar mond.
Tijdens een busreis wordt er ook allerlei etenswaren verkocht. Er stappen geregeld wat dames met witte schortjes voorin, die bijvoorbeeld koeken, stukken kip of limonade in plastic zakjes aan de man proberen te brengen.
Omdat wij toeristen zijn proberen taxichauffeurs je meestal te naaien door een te hoge prijs te vragen voor een ritje. Je moet echt onderhandelen en een prijs afspreken. De eerste weken zijn we ontzettend opgelicht (volgens Kim) maar we worden steeds slimmer.
We doen veel hospedejas aan om te overnachten. De kamers zijn meestal heel eenvoudig en lang niet altijd schoon. Verwacht ook niet dat wanneer je een kamer huurt, er tussentijds iets wordt gedaan, zoals een handdoek verschonen, prullenbak legen of een dweil over de vloer halen. Langs de wanden lopen hagedissen en salamanders, levend behang!
Ik heb een tic, wanneer wij weer verder trekken, haal ik altijd de bedden af. Laken, slopen en onderlaten worden dan door mij netjes opgevouwen. Tic 2 is dat ik altijd kijk waar het matras vandaan komt. Nu zal ik jullie niet gaan vervelen met een opsomming van de herkomst van matrassen. Maar… op Isla de Ometepe hadden wij gelegen op een matras uit Drachten. Weliswaar een oud, vies, Fries matras, maar toch…!
Op Isla de Ometepe, het grootste eiland in Lago Nicaragua hebben we bijna 2 weken vertoefd. Met een wiebel kajak naar een mooi strandje gevaren. Op de heenweg was het meer nogal wild, hoge golven. Dick was bang dat we overboord zouden vallen. Ik zelf vond het leuk en spannend. We waren trouwens de enige twee in een kajak. Onderweg zie je vrouwen in het ondiepe gedeelte staan, te wassen op een houten stellage waar een plat stuk natuursteen op ligt (dat is hun wasmachine). Ze zwaaiden allemaal en riepen ‘hola, hola’. Na 2 uur vechten met het water, bereikten we ons strandje. Heerlijk veel gezwommen, het was een warme dag. Toen we daarna goed en wel lagen om uit te puffen, zagen we opeens een krokodil van zo’n 40 cm, zo ons strandje op komen kruipen! Dat was even schrikken…maar het krokodilletje schrok nog meer van ons, dus weg was hij.
Later hoorden wij dat het heel bijzonder is was dat wij daar een krokodil hadden gezien. Er schijnen op sommige gedeeltes exemplaren rond te zwemmen van 3,5 meter.
Ik kan nog veel meer schrijven want we hebben echt heel veel leuke, spannende, gekke dingen meegemaakt maar dat vertellen we lekker wanneer we weer thuis zijn. Het is in ieder geval heel erg leuk om te backpacken. Dick is de liefst, ideale reismaat die ik mij maar kan wensen. We hebben veel gelachen! Het is zoals Anne zegt ‘backpacken is: niet zeiken en je aanpassen!’.
Tot gauw en een dikke kus voor iedereen!
Dick en Tonneke
Eindelijk horen jullie, familie, vrienden, kennissen en collega’s wat van ons. Ik ga geen reisverslag maken maar gewoon wat belevenissen met jullie delen.
De eerste vier dagen van onze 5-weekse trip hebben wij doorgebracht in Granada, de oudste koloniale stad van Latijns-Amerika. Het hoogtepunt van deze ‘dia’s’ was het weerzien van onze allerliefste dochter. We hebben met haar de stad bekeken, een kerktoren beklommen, gezwommen en bijgekletst. Kim spreekt vloeiend Spaans en heeft het erg naar haar zin in Nicaragua. Na Granada gingen Dick en ik verder met ieder een rugtas om. De koffers werden in Managua (op Kims kamer) gestald.
De Nicaraguaanse bevolking is heel vriendelijk. Ze groeten je met ‘Hola of Buenas’ en je neemt dit vanzelf over. Dick vergist zich af en toe en zegt dan ‘Alah’!
De vrouwen hier zijn heel mooi (m’n lief heeft mazzel). Ze hebben prachtige bruine ogen, lopen gracieus, mooi figuur en hebben schitterend zwart haar, wat ze op allerlei leuke manieren opsteken. De mannen, tja de mannen… ik heb het eens goed bekeken, maar… volgens mij klopt er iets niet. Het is net alsof er genetisch iets mis is gegaan met het onderstel m.a.w. de benen zijn te kort.
Wanneer je op straat loopt moet je heel goed opletten want het stikt hier van de gaten, kuilen, stukken betonijzer, en dan heb ik het over de verharde wegen. Veel wegen zijn onverhard en met een flinke tropische bui, veranderen deze wegen in modderpoelen.
Ook een busreis is een belevenis op zich. Er rijden oude Amerikaanse schoolbussen. De taak van het hulpje van de chauffeur is zoveel mogelijk mensen vervoeren: dus proppen!
Op 1 van onze reizen werd er bij Dick een oud omaatje op schoot geplant. Ze heeft hem de hele weg lachend aangekeken, 3 tanden had ze in haar mond.
Tijdens een busreis wordt er ook allerlei etenswaren verkocht. Er stappen geregeld wat dames met witte schortjes voorin, die bijvoorbeeld koeken, stukken kip of limonade in plastic zakjes aan de man proberen te brengen.
Omdat wij toeristen zijn proberen taxichauffeurs je meestal te naaien door een te hoge prijs te vragen voor een ritje. Je moet echt onderhandelen en een prijs afspreken. De eerste weken zijn we ontzettend opgelicht (volgens Kim) maar we worden steeds slimmer.
We doen veel hospedejas aan om te overnachten. De kamers zijn meestal heel eenvoudig en lang niet altijd schoon. Verwacht ook niet dat wanneer je een kamer huurt, er tussentijds iets wordt gedaan, zoals een handdoek verschonen, prullenbak legen of een dweil over de vloer halen. Langs de wanden lopen hagedissen en salamanders, levend behang!
Ik heb een tic, wanneer wij weer verder trekken, haal ik altijd de bedden af. Laken, slopen en onderlaten worden dan door mij netjes opgevouwen. Tic 2 is dat ik altijd kijk waar het matras vandaan komt. Nu zal ik jullie niet gaan vervelen met een opsomming van de herkomst van matrassen. Maar… op Isla de Ometepe hadden wij gelegen op een matras uit Drachten. Weliswaar een oud, vies, Fries matras, maar toch…!
Op Isla de Ometepe, het grootste eiland in Lago Nicaragua hebben we bijna 2 weken vertoefd. Met een wiebel kajak naar een mooi strandje gevaren. Op de heenweg was het meer nogal wild, hoge golven. Dick was bang dat we overboord zouden vallen. Ik zelf vond het leuk en spannend. We waren trouwens de enige twee in een kajak. Onderweg zie je vrouwen in het ondiepe gedeelte staan, te wassen op een houten stellage waar een plat stuk natuursteen op ligt (dat is hun wasmachine). Ze zwaaiden allemaal en riepen ‘hola, hola’. Na 2 uur vechten met het water, bereikten we ons strandje. Heerlijk veel gezwommen, het was een warme dag. Toen we daarna goed en wel lagen om uit te puffen, zagen we opeens een krokodil van zo’n 40 cm, zo ons strandje op komen kruipen! Dat was even schrikken…maar het krokodilletje schrok nog meer van ons, dus weg was hij.
Later hoorden wij dat het heel bijzonder is was dat wij daar een krokodil hadden gezien. Er schijnen op sommige gedeeltes exemplaren rond te zwemmen van 3,5 meter.
Ik kan nog veel meer schrijven want we hebben echt heel veel leuke, spannende, gekke dingen meegemaakt maar dat vertellen we lekker wanneer we weer thuis zijn. Het is in ieder geval heel erg leuk om te backpacken. Dick is de liefst, ideale reismaat die ik mij maar kan wensen. We hebben veel gelachen! Het is zoals Anne zegt ‘backpacken is: niet zeiken en je aanpassen!’.
Tot gauw en een dikke kus voor iedereen!
Dick en Tonneke
-
30 Juni 2010 - 07:07
Shirley En John:
Ha trio De Haan!
Nou Ton, Kim heeft het schrijftalent niet van een vreemde! Wat een leuk verhaal. En wat een mooie ervaringen. Ook weer heerlijk dat je Dicks prachtige lange benen weer kunt waarderen. Hier thuis zal ik ook even met de meetlat langs.....
Geniet heerlijk en we horen graag de verhalen!
Bye bye,
Shirley en John -
30 Juni 2010 - 11:34
Tinydebuurvrouw:
Heel erg leuk buren war genieten jullie toch.Gelukkig geen rottigheid.Hier gaat alles goed,geniet nog de laatste week .Wat gaat het toch snel.Kim de groeten. En een leuke fotos. -
30 Juni 2010 - 12:05
Sylvia:
Hoi Dick en Tonneke!
Wat leuk dat jullie ook een verslag hebben verplaatst! Spannend zeg, met krokodillen zwemmen! Gelukkig hebben jullie je (lange) benen nog ;) Heel veel plezier nog! En geniet er nog even van! xx -
30 Juni 2010 - 20:18
Samantha:
Eindelijk! Een verslag van m'n kleine zusje. Hier zat ik al weken op te wachten. Elke keer weer die terleurstelling.....dag in dag uit. Maar fijn dat het allemaal zo goed gaat. En jullie op de foto's te zien. Ben erg benieuwd naar de andere verhalen. tot gauw hoor. dikke zoen van je grote zus (ook voor Tarzan) -
01 Juli 2010 - 08:16
Dorien:
Hoi Dick en Tonneke
Wat leuk om te lezen over jullie belevenissen! Geniet nog even van jullie mooie trip!
liefs -
01 Juli 2010 - 08:21
Dorien:
Hee kimmie!
Ik kan me helemaal voorstellen dat je zoveel zin hebt in je vakantie en vooral New York! Ga daar maar lekker van genieten :D. Wij gaan as zondag alweer weg :S Syl en ik zijn voor augustus weer thuis van de Frankrijkvakantie!
liefs xx -
01 Juli 2010 - 18:49
Eva:
Ha lieve Kim, Tonneke en Dick! Wat een grappig verhaal haha ik heb erg gelachen :-) Geniet nog van de reis en tot gauw!
Liefs, Eva
Ps: wat is dat toch met die knappe vrouwen en lelijke mannen daar? -
14 Juli 2010 - 08:59
Stijnie En Gerard:
Hallo Kim, had al een keer van jouw doen en laten op waarbenjij gelezen. Nu je ouders weer thuis zijn moest ik Tonneke haar reisverslag natuurlijk ook even lezen en zag dat ik er van jou ook een paar gemist had. Mooi om dit alles te lezen.(goed zo Tonneke, ik wist dat je het kon). Kim, het talent "schrijven" heb je duidelijk niet van een vreemd.
Je maakt mee waar een ander niet eens over kan dromen. Geweldig, geniet er nog even van. groetjes Gerard. -
16 Juli 2010 - 13:38
Irma:
hoi
wat een leuk verslag en leuke foto's.
ik had je moeder op het werk er al over gesprokrn je moeder met haar blonde krullen.
ze hebben het erg naar hun zin gehad bij je.
en al leuke annekdotes gehoord.
veel plezier nog met je laatste stage weken.
ik ben blij dat je moeder weer op het werk is lekker gezellig met ons gouden team maar dat vraag je maar eens aan je moeder hoe dar zit.
groetjes van de strammerkeukenprinses
-
25 Juli 2010 - 09:31
Marjan Vr V Tonneke:
Hoi weer eens na een tijdje alle verslagen gelezen, leuk hoor.Het is net of je er zelf bij bent zo'n
goed schrijf talent allebij. Maar Ton je bent al weer thuis dus ik spreek je snel
En Kim nog veel plezier daar -
15 Augustus 2010 - 18:44
Anja Welp:
Hallo Kim,
leuk verslag van je moeder, nu snap ik nog meer van het leven daar.
heb je moeke nog niet gesproken op het werk.
Geniet nog ff.
Groet Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
