Stage en semana Santa

Sorry sorry dat ik zo lang niet heb geschreven, maar ik had gewoon geen zin :p. Het grote nadeel als je een tijdje niet schrijft, is dat er in de tussentijd alweer zoveel gebeurd is, dat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen. Bij het begin dan maar….

Drie weken geleden ben ik officieel met mijn stage begonnen. Stef haalde me die maandag op aangezien ik nog niet wist waar het kantoor was (en ze hier geen straatnamen hebben, dus googlemaps heb je niks aan). Daar werd ik hartelijk ontvangen door mijn vijf nieuwe collega’s. Er werken drie vrouwen vast in dienst en twee jongens die ook stage lopen.
Ik kon meteen beginnen met het monteren van een aflevering van Metropolis Nicaragua. Het programma wordt hier ook gemaakt voor Nicaraguaanse televisie. Een groot succes (1 miljoen kijkers). Ik moest een mix maken van internationale en Nicaraguaanse reportages. Deze reportage ging over humor en dat was nogal lastig. De reportage bevat namelijk nogal veel straatinterviews waarin mensen een grap vertellen. Grappen over Nicaraguaanse liedjes, bekende uitspraken en vieze woorden. Grappen die ik dus niet snapte! Die vieze woorden staan niet in mijn woordenboek en die liedjes heb ik nog nooit gehoord. Mijn eerste montage klopte dan ook niet helemaal. Mijn collega heeft even uitgelegd wat alles betekend en toen ging het gelukkig wel goed. En ik heb natuurlijk mijn spaanse vulgaire vocabulaire flink vergroot. Het is trouwens een heel leuk programma om te monteren. Ze gebruiken veel effecten en een snelle afwisseling. Goed dit is misschien niet zo boeiend voor jullie. Het is sowieso tof om al die buitenlandse reportages te kunnen zien. Japanners zijn echt gestoord.

Verder ben ik met Stef en de cameraman die week de straat opgegaan in Masaya om een filmpje te maken voor DWDD. DWDD promoot het programma Metropolis in Nederland ontzettend want het ging niet zo goed met de kijkcijfers. Ik promoot het bij deze trouwens ook. Iedereen zaterdagavond 20.30 Metropolis! Hartstikke leuk programma! Maar goed, als bedankje wilde Stef dus een filmpje maken voor DWDD. Met 2 foto’s van Marc-Marie Huijbregts en Mathijs van Nieuwkerk ging hij de straat op mensen te vragen wat ze van deze heren vonden. Mensen gaven echt de meest bizarre antwoorden als ‘het lijkt net alsof er takken uit z’n hoofd groeien’ of ‘hij ziet eruit als een wijs man’. Echt hilarisch. Op dat moment kon ik ook meteen merken hoe populair Metropolis hier is. Iedereen die Stef zag lopen, schreeuwde ‘Hola Metropolis!’. Daarnaast wilde iedereen ook dolgraag z’n woordje doen voor de camera, echt zo anders dan die cameraschuwe Hollanders.
Het filmpje was uiteindelijk heel erg grappig geworden. Ze hebben er een klein stukje van uitgezonden bij DWDD.

Zoals jullie kunnen lezen, bevalt mijn stage erg goed. Mijn collega’s zijn ook heel aardig en grappig. Daarnaast is het een heel jong bedrijf, de oudste persoon is 30. Ik was trouwens zo ontzettend bang dat ik niet zou functioneren door mijn matige Spaans. Maar ik moet zeggen, het valt me alles mee. Heb deze week een ander item gemonteerd en het was meteen goed (opluchting). Daarnaast leer ik echt veel omdat ik 24/7 alleen maar Spaans spreek.

Na nog maar anderhalve week gewerkt te hebben, had ik opeens 4 dagen vakantie. Het was Semana Santa (heilige week) en dan is iedereen op donderdag en vrijdag vrij. Ik besloot lekker naar de kust in San Juan del sur te gaan om bij te kleuren. Iedereen waarschuwde me dat het overbevolkt zou zijn en dat ik zonder reservering nooit een hostel zou kunnen vinden omdat heel Nicaragua naar de kust vertrok in die week. Niets bleek minder waar, aangekomen in San Juan kon ik bij het eerste de beste hostel meteen inchecken.

In het hostel heb ik meteen leuke backpackers ontmoet. Twee gestoorde meiden uit Brazilië en Ierland die al een half jaar lang non-stop aan het reizen en drinken zijn. Die avond zijn we uitgegaan. Overal op het strand werd er flink gefeest. Dit is wat men hier doet tijdens een heilige week, zuipen en dansen in plaats van bidden en de Bijbel lezen. Vond ik helemaal niet vervelend.
De volgende dag zijn we met een flinke kater met een pick up truck naar een prachtig verlaten strand gegaan om heerlijk in de schaduw onder een palmboom bij te komen. En daar ook mijn eerste duik in de Pacifische oceaan genomen. De zee is wild zeg! Super hoge golven en dus ook veel surfers. Aan het einde van de dag heb ik daar de meest prachtige zonsondergang ooit gezien. Die avond weer hetzelfde riedeltje, dansen en drinken. De volgende dag werd ik wakker en wilde ik douchen. Maar ik kon mijn handdoek niet vinden. Ik overal zoeken, in de badkamer, in de dorm, in de keuken, maar hij was echt kwijt. Zal wel weer gejat zijn, dacht ik bij mezelf. Die Ierse griet had een 1 of andere Australische god meegenomen naar onze dorm (waar we met ongeveer 10 mensen sliepen) waar ze met hem in haar eenpersoons bed lag. Naakt, met alleen een handdoek over kont. Toen ik beter keek kwam die handdoek me wel heel bekend voor. Het was mijn handdoek! Ik wil niet weten wat ze ermee gedaan heeft, maar ik heb uiteindelijk een nieuwe gekocht aangezien ze toch nog wel een paar uur in coma lag.
Zondag moest ik helaas weer terug naar Managua. Het nadeel van zo’n korte vakantie is dat je allemaal leuke mensen ontmoet die vragen of je mee verder gaat reizen. Ik had meteen zin om nog meer van Nicaragua te ontdekken, maar dat komt in juli wel.

Nu zit ik in mijn tuin in Managua. Het is weekend en ik ga zo naar het zwembad, hmmm. Morgen ga ik waarschijnlijk met mijn huisgenoten zwemmen in een vulkaankratermeer. Schijnt super mooi te zijn, dus ik ben benieuwd. Mijn huis is nog steeds erg gezellig. Elke donderdagavond gaan we voetballen op een veldje, samen met nog 10 dikke Nicaraguaanse mannen. Ik ben het enige meiske en al die mannen zijn bang om me pijn te doen. Dus ze durven niet langs me als ik verdedig, heel erg schattig.
Maandag ga ik een yogales proberen. Denk niet dat het iets voor mij is maar er zit een mooi yogacentrum naast m’n huis waar het heel lekker ruikt. De lessen beginnen alleen wel om kwart over 6 ’s ochtends. Wat echt een belachelijke tijd is. Maar aangezien het hier toch zo warm is, word ik elke dag rond 7 uur wakker. Dus een uurtje eerder moet niet zoveel uitmaken. Denk ik….

Verder gaat het mijn vrienden de insecten ook erg goed. Ze vinden het nog steeds heel erg leuk in mijn kamer, ondanks dat ik zo’n anti-insecten ding in mijn stopcontact heb gestoken. Gisteren werd ik vergezeld door een vliegende spin (een grote!). Ik zal vanaf nu foto’s maken van alle beesten in mijn kamer, je weet niet wat je ziet.

Familie, vrienden, collega’s van m’n moeder, vriendinnen van m’n moeder en vage kennissen van m’n moeder, nogmaals erg bedankt voor alle leuke berichtjes.

Veel liefs uit Nicaragua

Ps. De foto’s zijn dit keer niet zo indrukwekkend aangezien ik een verschrikkelijk toestel mee had genomen dat de meest lelijke foto’s maakt.